Artykuy
  • Nasza Konstytucja
  • Nasz dotychczasowy dorobek na morzu
  • Polska C
  • Dalsza praca wychowanków PR
  • PR-owskie reportaże
  • Jak się powinniśmy bawić?
  • I przyjemne i pożyteczne
  • O wodzie, co w lodzie zakrzepła
  • Zadbajmy o pomieszczenia dla zwierzat
  • Znaczenie dobrego nasienia do siewu
  • Wrażenia z wycieczki do Danii
  • Wiadomości konieczne i pożyteczne
  • Wskazówki i Rady
  • Dalsza praca wychowanków PR
  • Gromada wiejska
  • Wszystko dla Ojczyzny!
  • Polska C - Ciąg dalszy
  • Sami o swej pracy
  • Zobaczę jak mieszkasz - powiem ci kim jesteś
  • Duże zyski!
  • Przegląd prasy rolniczej
  • Pałac radiowy w Nowym Jorku
  • Akcja kredytowa na radiofonizację wsi
  • Przysposobienie rolnicze a wieś
  • Droga do Danii
  • Na czasie
  • Nasi rodzice
  • Polska C
  • Bezpłatne lekarstwo
  • Na przedwiośniu
  • Wiosenne zabiegi w sadzie
  • Kłopoty z nasionami
  • Nieco majsterkowania
  • Żywokost pastewny
  • Ziemniaki odporne na raka
  • Co wykazały zapiski mleczności krów?
  • O czym piszą inni
  • Zupa kartoflowa
  • Ku czci wielkiego człowieka
  • Uniwersytety Wiejskie w Polsce
  • Prof. Władysław Grabski
  • Uniwersytety Wiejskie w Polsce
  • K o I eż a n ko m — d I a zastanowienia się i przemyślenia
  • Sołtys — i jego rola
  • Zastosujmy samopomoc w budownictwie wiejskim!
  • Jak zdobyć pieniqdze!
  • Wycieczka po własnym gospodarstwie
  • Świadoma hodowla
  • Zwierzęta w służbie człowieka
  • Przedwiośnie w kurniku
  • Przedwiośnie w królikarni
  • Łączna uprawa maku i marchwi
  • Co to są nasiona kwalifikowane?
  • O radiofonizacji świetlic w Polsce
  • Marszałek Edward Rydz-Smigły
  • Rolnictwo na Litwie
  • Policzmy się!
  • Do tych, co kończą PR
  • PSZCZELARZ i OGRODNIK
  • O ZAPRAWIANIU ZBÓŻ JARYCH
  • PR-owcy
  • Domy ludowe
  • Urzqdzajmy wycieczki!
  • Sławni ludzie spod wiejskiej strzechy
  • Czym sq ośrodki zdrowia
  • Jak z małych Jak z ziarnek piasku powstają ogromne góry, tak z małych ceynów rodzą się wielkie dzieła
  • Świadoma hodowla czy rozpłód bezmyślny?
  • Próbne płodozmiany pastewne
  • zdrowe i wysokie plony!
  • Jedziemy do Szwecji
  • O czym piszą inni?
  • Wielkanoc na wsi
  • PR-owskie reportaże
  • Godzianów — wieś postępowa
  • Nasze drogi
  • Deszczowe strugi
  • Jak dawniej bywało i jak teraz czasem bywa
  • SÓL BYDLĘCA ZIELONA
  • ZWALCZANIE MSZYC
  • Łubin pastewny
  • Opisy gospodarowania
  • JAK ZWALCZAĆ RÓŻYCĘ ŚWIŃ?
  • Przegląd prasy samorządowej
  • Wspomnienie o Profesorze Józefie Mikułowskim-Pomorskim
  • Kultura i Nałura
  • Uwagi na czasie
  • Czołem, przodownicy!
  • Skąd się'wzięły u nas ziemniaki?
  • Dzień Lasu
  • Czy się opłaca?
  • Jak zapewnić wodę roślinom
  • Wszyscy do walki z chrabgszczem!
  • Choroby drobiu
  • Wrażenia z wycieczki do Szwecji
  • Spożycie mięsa w świecie i w Polsce
  • Z kraju i ze świata
  • Londyn gra polskie melodie ludowe
  • Kim był Józef Piłsudcki
  • Niezwykły człowiek Aleksander Świętochowski
  • Uczmy się na poletkach
  • Trzeba umieć patrzeć - wiosna na wsi polskiej
  • O łych co kradnq słońce i wodę
  • Leczenie opojów stawu sko­kowego u konia
  • Pyrzysposobienie Rolnicze
  • Bądźmy rozważni
  • Oryginalna surowica przeciw różycy świń
  • Nieco liczb - plony zbóż
  • Spółdzielnie kontroli obór w Szwecji
  • Z prasy rolniczej
  • Przegląd prasy s a m o r z q d o w e j
  • Wiejskie uniwersytety ludowe w Polsce
  • Spisu ludności w Polsce, który został przeprowa­dzony w 1931-ym roku
  • Odbiornki radiowe dla szkół powszechnych
  • Młodzież wiejska a ideały spółdzielczości
  • Organizacja ruchu spółdzielczego w Polsce
  • Praca i współdziałanie trzech spółdzielni w jednej wsi
  • Stragan, czy spółdzielnia?
  • Wspomnienia o Józefie Rzadkowskim
  • Wycieczki do wsi
  • Moje wspomnienia z wycieczki do Czerniewic
  • Do walki z chorobami i szkodnikami roślin!
  • Oryginalna surowica przeciw różycy świń
  • Oświata rolnicza na wsi
  • Sami o sobie
  • O ZWALCZANIU WOŁKA ZBOŻOWEGO
  • Zatrucia zwierzgt ziemniakami i lekarstwami
  • Środki zapobiegawcze zatruciom ziemniakami:
  • Oznaczeniu chwastów, czyli roślin dziko ro­snących
  • O zielonkach i ich użytkowaniu
  • Zielonki strączkowe
  • Sianokosy
  • Spółdzielczość w pracy lwowskiego Związku Młodzieży Wiej­skiej
  • Szkoły spółdzielcze w Polsce
  • Radiofonizacja szkół
  • Gospodarcze znaczenie morza dla polskiej gospodarki
  • Surowce w Polsce
  • Ustrój szkolnictwa w Polsce przedwojennej
  • Wiejskie organizacje młodzieżowe
  • Prace na poletkach z okopowymi
  • Obrona przed wyradzaniem się ziemniaków
  • Studnia
  • Zjazd Wychowanków Uniwersytetu Ludowego w Różynie
  • Pułapki na „Owocówkę jabłkówkę"
  • Z prasy rolniczej
  • Wiosenna burza przyczyniła się do radiofonizacji wsi
  • Jan Matejko w rocznicę urodzin
  • Organizacja szkolnictwa powszechnego
  • Przy­sposobienie Rolnicze
  • Gromadzimy materiały!
  • W ogródku warzywnym
  • Mamy juz prosięta
  • Rozwój spółdzielczości wiejskiej
  • Ludzie z miasta na wyczasach na wiesi
  • Choroby w lecie
  • Dojrzewanie zbóż
  • Pot i pocenie się zwierząt
  • Pokrewne

    Rolnictwo

    Rolnictwo akademickie

    Początek nauczania rolnictwa na poziomie akademickim wyszedł z wykładów gospo­darstwa wiejskiego w uniwersytetach zachod­niej i południowej Europy (od XVII w.) oraz wykładów tzw. kameralistyki w Niemczech (połowa XVIII w.). Uczono tam tego wszyst­kiego (a więc i rolnictwa), co zapewniało do­bry stan kamery, czyli 'komory, tj. skarbca księcia panującego. W Polsce wykłady rol­nictwa zaczął w r. 1791 Bazyli Kukolnik w Akademii Zamojskiej, a od r. 1818 wykładał o gospodarstwie wiejskim Michał Oczapowski w Uniwersytecie Wileńskim. Pierwszą szkołą rolniczą wyższą na zie­miach polskich, jak to już mówiliśmy, był In­stytut Agronomiczny w Marymoncie pod Warszawą (r. 1820), przeniesiony później do Puław i tam zruszczony (do r. 1915). Wielko­polska miała Szkołę Rolniczą im. Haliny w Żabikowie pod Poznaniem, ale tylko 8 lat (1870 — 78); gdy Prusacy ją zamknęli, zbio­ry posłużyły później doi wyposażenia Stu­dium Rolniczego w Krakowie. W roku 1855 uruchomiono Szkołę (późniejszą Akademię) Rolniczą w Dublanach pod Lwowem, która istnieje do- dziś jako Wydział Rolniczy Poli­techniki Lwowskiej. W r. 1891 utworzono Stu­dium Rolnicze (od r. 1924 Wydział) Uni­wersytetu w Krakowie, istniejący dotąd. Po­nieważ zruszczone Puławy nie zaspakajały potrzeb rolnictwa ówczesnego w tzw. „Kró­lestwie Kongresowym", przeto w r. 1906 utworzono Kursy Rolnicze w Warszawie, które stopniowo rozwinęły się w dzisiejszą Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego. Po wojnie powołano do życia Wydziały Rol­nicze Uniwersytetów w Poznaniu (1919 r.) i w Wilnie (początki 1924). W ten sposób mniej więcej każda większa część Polski ma swoją wyższą uczelnię rol­niczą. Jest to ważne z tego względu, że blis­ko od pół wieku ustaliło się przekonanie, iż nie można uczyć rolnictwa w jednym miej­scu dla wszystkich krajów, a jedynie dla sto­sunkowo niewielkiego obózaru, np. paru na­szych województw. Chodzi tu o to, by taka wyższa szkoła rolnicza mogła dobrze obser­wować miejscowe warunki przyrodnicze i gospodarcze, znajdywać sposoby na ich wy­korzystanie i zapoznawać z nimi swoich ucz­niów. Zastanowimy się teraz nad tym, co to jest wyższa uczelnia rolnicza (albo wydział rolni­czy) i jakie ma zadania. Otóż jest to zespół strzegł, że idą do niego, aby go zaprząc do wózka po zielonkę; zmiata więc, aż się kurzy! Zaobserwowałem jeszcze czyszczenie koń­skiego zebu, saletrowanie kapusty pastewnej i drugie saletrowanie buraków. Kierownik obchodzi wszystkie zajęcia, ocenia je krytycznie, daje wskazówki lub czy­ni uwagi. Po podwieczorku — młodzież w sali szkol­nej odbywa zebranie koleżeńskie. Na porząd­ku dziennym sprawozdanie z odbytej wycie­czki po Polsce oraz omówienie zapowiedzia­nej wycieczki, która ma przybyć ze szkoły go­spodyń wiejskich. Koło Koleżeńskie dzieli się na sekcje: oświatową, teatralną, strażacką, spółdzielczą i Przysposobienia Rolniczego. Ta ostatnia ma na celu przygotowanie się do roli przodowni­ków społecznych w akcji PR. Zebranie i obrady Koła Koleżeńskiego by- ły jednym z najciekawszych momentów z przebiegu dnia w szkole rolniczej podczas mojego pobytu. Przed kolacją zostaje jeszcze trochę cza­su na pracę umysłową uczniów. Dyżurni oprzątają inwentarz, ogół kolegów bądź W sali szkolnej, bądź w świetlicy pisze, czyta, poprawia notatki. Tak zmierza dzień pracy szkolnej ku końcowi. Po kolacji dyżurni składają sprawozdania wieczorne na piśmie z poszczególnych dzia­łów: z gospodarstwa rolnego, z hodowli, z ogrodu, magazynu, spółdzielni. 0 godz. 9-ej modlitwa wspólna i pieśń: „Wszystkie nasze dzienne sprawy...". Potem przygotowanie się do spoczynku i o godz. 9V2 światła gasną. 1 gdy tak codziennie gasną lampy w stu-kilkudziesięciu naszych szkołach rolniczych, rozsianych po całej Polsce, pamiętać musimy, że zapalają się codziennie serca i rozświetla­ją umysły młodzieży skupionej w tych szko­łach. Dobra szkoła rolnicza—obok dobrej szko­ły powszechnej — jest podwaliną postępu gospodarczego i kultury wsi. kilkunastu profesorów, posiadających .zakła­dy do doświadczeń, badań i ćwiczeń oraz bi­blioteki; przy czym mają oni do pomocy asy­stentów i pracowników specjalnych. Zadania wyższej- szkoły rolniczej obejmują trzy głów­ne dziedziny pracy: badania naukowe, kształ­cenie studentów oraz współdziałanie z rolnic­twem praktycznym i władzami. Należy tu podkreślić, że ślubowanie profesora, składa­ne przy obejmowaniu stanowiska, obejmuje najprzód obowiązek rozwijania nauki, czyli prowadzenia badań naukowych, a dopiero da­lej nauczania. Dawniej szkoły wyższe były wyłącznymi ośrodkami badań naukowych, obecnie prowadzą je również umyślne insty­tuty, np. Państwowy Instytut Naukowy Gos­podarstwa Wiejskiego w Puławach, czy P. In­stytut Kultury Wsi. Każdy profesor wykłada i prowadzi ćwiczenia dotyczące jego specjal­ności. Rzecz jasna, że zbadane nowości ogła­szają (poza wykładami) w postaci artykułów i książek, a obok tego niekiedy wydają pod­ręczniki. W ten sposób szkoły akademickie są stałymi ogniskami przechowywania, rozwija­nia i rozpowszechniania wiedzy. Na życzenie praktyków lub władz, albo też samodzielnie, profesorowie zastanawiają się nad bieżącymi kłopotami życia i pomagają w ich rozwiąza­niu. Możnaby tu też wspomnieć, że istnieją również szkoły wyższe, które jednak nie po­siadają kosztownych pracowni badawczych i tylko nauczają na poziomie wyższym, nie prowadząc badań i nie przygotowując do> ba­dań. U nas do tego typu uczelni wyższych (ale nie akademickich) należy Państwowa Wyższa Szkoła Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie. Profesorowie szkół akademickich są mia­nowani przez Pana Prezydenta dożywotnio, posiadają niezależność co do treści prowa­dzonych wykładów, dlatego są bardzo sta­rannie dobierani, i to zarówno pod względem umiejętności zawodowych, jak i wartości oby­watelskiej. Asystenci pomagają swym profe­sorom w ich działalności i zwykle przygoto­wują się, jako kandydaci na nowych profe­sorów. Do specjalnych wykładów używa się też i znawców z zewnątrz (np. do nauki pro­wadzenia księgowości). Kształcenie studentów jest, obok badania, główną czynnością akademickiej uczelni rol­niczej. Kandydat do akademickiej szkoły toI-niczej musi mieć ukończoną pełną szkołę średnią (obecnie liceum), a w razie nadmiaru zgłaszających się stosuje się jeszcze czasem egzaminy wstępne. W Polsce obowiązuje czteroletni kurs nauki, a na każdy rok stu-d'ów zi pisuje się po kilkadziesiąt osób, prze­to każdy ośrodek iczy po około paruset stu­dentów, ogółem ponad tysiąc. Z tego co r.»ku uzyskuje dyplomy inżynierskie mniej w ęcej szósta część, czyli blisko dwustu. Dodać Lu należy, co nas może szczególnie interesować, że w Polsce na wyższych uczelniach rolni­czych, np. w roku szkolnym 1937/38 było oko­ło 406 synów i córek drobnych rolników. Już podczas kształcenia się niektórzy odbywają praktykę, a ogół czyni to po ukończeniu szkoły i idzie do życia praktycznego. Głów­na wartość kształcenia w uczelniach akade­mickich polega zasadniczo na gruntownym wyjaśnieniu przyczyn: co, jak i dlaczego od­bywa się w rolnictwie. Inne typy szkół nie mają czasu ani sposobności do dawania tego. Ukończeni inżynierowie - rolnicy, tj. wy­kształceni na stopniu wyższym, dawniei szli w głównej mierze do majątków ziemskich. Dziś idzie tam tylko cząstka. Około trzech czwartych idzie do pracy w zakresie organi­zowania i nauczania rolniczego, to jest na in­struktorów, urzędników i na nauczycieli rol­niczych. Reszta dopiero idzie do folwarków, wyspecjalizowanych zakładów hodowli roś­lin i zwierząt oraz do przemysłu rolnego, a wreszcie cząstka do odnawiania zespołów profesorskich. Po takim pobieżnym zapoznaniu się z isto­tą wyższego szkolnictwa rolniczego u nas, na­leżałoby sobie postawić szereg pytań, ale wy­suniemy tylko dwa: czy szkół tych mamy do­syć? I czy kierunek ich prac jest dla nas od­powiedni? Na to dpowiedzieć by można, że: 1)przydałoby nam się więcej tych szkół, ale nie stać nas ani na ludzi ani na pieniądze; 2)badanie i nauczanie za mało jeszcze uw­zględnia potrzeby przeważającego u nas rol­nictwa drobnego. Ulepszenia i zmiany są nie­zbędne i częściowo już się zaczynają. Uczestnicy PR zapewne nie przypom­ną sobie, że Przysposobienie Rolnicze zostało obmyślone przez naszego profesora Józefa Mikułowskiego-Pomorskiego w warszawskiej Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Tam też kształcił się jego zastępca inż. Z. Ko­byliński oraz obecny redaktor ,,P.R." i wielu spośród instruktorów PR.

    O serwisie

    “ Serwis poświęcony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam głęboką nadzieje, że zawarte tutaj rady, znajdą zastosowanie w rolnictwie teraźniejszym.”


    Artykuy
  • CO ZYSKALIŚMY PRZEZ SOLENIE SIANA
  • Szkoła Rolnicza Żeńska w Willi - Górze.
  • Kompostowe przemiany
  • Stan organizacji szkolnictwa powszechnego
  • Łubin pastewny
  • Więź
  • Kultura dźwignią wsi
  • Z gospodarstwa domowego
  • Żywienie owiec na pastwiskach
  • Teoria a praktyka
  • Na nowym poletku
  • Duńska Wystawa Rolnicza w Kopenhadze
  • Lustracja poletka
  • Jak wymierzyć nowe poletko
  • Radio w szkole roIniczej
  • Sierpniowe dni
  • Czy rolnicy mogą pomóc armi
  • Zakończenie pracy rocznej w zespole Przysposobienia Rolniczego
  • Warzywa na pokaz
  • Ochrona zbóż ozimych
  • Sprawy rolnicze
  • Nasze owce w jesieni
  • Mały sad
  • Strzyżenie owiec
  • Mieszanka poznańska
  • Biologiczne zwalczanie szkodników
  • Gimnazja i szkoły ogólnokształcace
  • Z gospodarstwa domowego
  • Kultura ludowa w programach radiowych
  • Zamieniajmy słowa w czyny!
  • Stoiska handlowe
  • Jak ło było na wystawie Przysposobienia Rolniczego w Woropajewie
  • Dwa przykłady uprawy ziemniaków
  • „Dom Chłopski" w Warszawie
  • Czyste nasienie — zdrowa roślina
  • Czy istnieje ptasie mleko
  • Konkurs wychowu prosiat
  • Konkursy wychowu drobiu
  • Pomyślmy o kiszonkach!
  • O czym pisza inni ?
  • Z przedwojennej prasy rolniczej
  • Przewodnik wycieczek wiejskich
  • Czy założenie sadu to wielkka sztuka
  • Rolnicze sprawy zbożowe
  • Wiejskie potrawy kulinarne
  • Zbliżamy się do Zachodu
  • Kryzys się nie powtórzy
  • Czym jest uniwersytet ludowy
  • Co, dlaczego i jak?
  • Jak cię widza tak cię piszą
  • Nowy przewodnik wiejski
  • Sprawa domów społecznych na wsi
  • O ustroju szkolnictwa
  • Jak wyglada Przysposobienie Rolnicze na Litwie
  • Wbrew prawdzie
  • Przechowanie okopowe płodów rolnych
  • Jesień na łąkach
  • Zakiszanie pasz
  • Opłaty od maki i kasz w polsce przedwojennej
  • Z pism samorzqdowych
  • O kiszonkach
  • Samorząd a spółdzielczośc
  • Rady i wskazówki dla samouków-rolników
  • Rozważania na progu nowego roku szkolnego B
  • Zjazd Wołyńskiego Związku Młodzie­ży Wiejskiej.
  • Przy rozpoczynaniu prac na wsi
  • Zespół pionierów Przysposobiena Rolniczego w kole młodzieży wiejskiej
  • Zespół jako akcelator rozwoju wsi
  • Idea Przysposobienia Rolniczego w Polsce
  • Zwalcznie Piędzika Przedzimka
  • Historia powstania szkół rolniczych
  • Egzamin konkursowy dla młodzieży wiejskiej
  • Nagrody - jako elament zachęcajacy młodzież do pracy na wsi
  • Początki Przysposobienia Rolniczego w Danii
  • Współpraca w naszej wsi
  • O wyborach do rad gromadzkich
  • Dlaczego lubię czytać „Przysposobienie Rolnicze"
  • Sól dla zwierząd domowych
  • Przeludnienie na wsi
  • Wykorzystajmy pochodzenie prosigt
  • Gospodarska hodowla świń
  • Spożytkowanie łetów ziemiacznych
  • Pisma młodzieży wiejskiej
  • C u d z e c h w a I i c i e swego nie znacie
  • Powrót Zaolzia do macierzy
  • Czym nas wzbogaciło Zaolzie?
  • O kursach dla zespołów Przygotowania Rolniczego
  • Dożynki na wsi
  • Wspomnienia z pobytu w szkole rolniczej
  • Rolnictwo akademickie
  • P oczątek nauczania rolnictwa na poziomie akademickim
  • Czego uczą w duńskich uniwersytetach ludowych
  • O szpitalach i korzystaniu z nich
  • Wybory do rad gminnych
  • Dlaczego nie można przerywać pracy hodowlane
  • Popiół — na łqki
  • Nie skąpo, ale oszczędnie
  • O paszach dla owiec w zimie
  • Z pism samorzadowych
  • Z pism spółdzielczych
  • Z kroju i ze świata
  • Wzkoryzstujemy okrespastwiskowy
  • Potrzeby szkół powszechnych i liceów
  • Rady i wskazówki dla samouków
  • Radio w oświacie pozaszkolnej
  • W Dzień Zaduszny na polskiej
  • Budowa Państwa Polskiego
  • Nasz dwudziestoletni okres odyzskania niepodleglosci
  • Ruch młodzieży wiejskiej i jego znaczenie
  • Cośmy zdobyli do dzisiaj w akcji Przysposobienia Rolniczego
  • Zaplanujmy ogródek warzywny na rok przyszły!
  • Państwowy Bank Rolny wobec drobnego rolnictwa
  • Ulgi dla rolników, którzy zawarli układy konwersyjne za pośrednictwem Banku
  • Kredyty dla młodzieży wiejskiej
  • Udział Komunalnych Kas Oszczędności w dorobku 20-lecia Polski Niepodległej
  • Z prasy rolniczej
  • Polskie Radio pełni doniosła służbę społeczna
  • Dania wiejskie
  • Czekamy na Was, Wychowankowie Szkół Rolniczych!
  • Pod rozwagę przodownikom zespołów Przysposobienia Rolniczego
  • Dobrzy znajomi rolnicy
  • Praca przodownika w zespole Przysposobienia Rolniczego
  • Akcja Przyspo­sobienia Rolniczego
  • Średnie szkoły rolnicze
  • Jak zdobyć świadectwo z ukończenia 7-klas szkoły powszechnej
  • Wieś twórcza
  • Bakterie w gospodarce przyrody
  • W kreciej paszczy
  • Przykład godny naśladowania
  • Czy warto budować sławy rybne?
  • Ziarnko do ziarnka, az się zbierze miarka
  • Zbierajmy łom!
  • Z pism samorządowych
  • Związek Spółdzielni Rolniczych a Związek Spółdzielni Spożywców
  • Ciekawe książki rolnicze
  • Radio na wsi
  • Bajaka czy nie bajaka wiejska
  • Zebrania samokształcące rolników
  • Planowanie powszechne uczenie się rolnictwa
  • Wrażenia z pokazu
  • Wystawa Przysposobienia Rolniczego
  • Z przeszłości niższych szkół rolniczych przed wojną
  • Wybory do Rad Powiatowych
  • Zgłasznie kandydatów do Rad Powiatowych
  • O pielęgnacji i żywieniu owiec — macior i jagniqt
  • Zima w kurniku
  • Chów królików
  • Przysposobienie Rolnicze nie jest organizacjq młodzieży
  • W okresie samokształceniowym
  • Co dał rolnikom pokaz w Chełmży
  • Rozwój szkół gospodarskich
  • Rola w zimie
  • Gospodarstwo stawowe i jego zakładanie
  • Znaczenie hodowli w życiu gospodarczym Polski
  • Wieś tworząca
  • Samorząd i radiolonizacja wsi
  • Ogrody Wanders