Do walki z chorobami i szkodnikami roślin!

Jak tylko rośliny uprawne zaczną się rozwi­jać na dobre, równocześnie zaczynają się na nich pojawiać różne choroby i szkodniki. W początkach jest ich niewiele, ale w mia­rę zbliżania się do lata pojawiają się cne w coraz to większych ilościach tak, że nie­raz mogą zniszczyć całą naszą pracę. Gorzej, że szkodniki roślin uprawnych występują czasami w takiej postaci, że nie dojrzy ich nawet bystre oko rolnika, nie obeznanego z nimi najczęściej. A jednak rolnik, jeżeli chce mieć dobre plony, to poza należytym przygotowaniem gleby i dostatecznym do­starczeniem pokarmów dla roślin musi umieć bronić je także przed chorobami i szkodni­kami. Peerowiec więc, jako przyszły gospo-darz-rclnik, powinien w ciągu swej pracy konkursowej poznać jak najwięcej tych cho­rób i szkodników i równocześnie sposobów skutecznej z nimi walki. Będzie on miał te­raz wielką okazję do tego, mając do do­świadczeń swoje i innych uczniów poletka. Przy ścisłej obserwacji poletka konkursowe­go i podglądaniu rozwoju roślin, nie ujdzie jego oku żadna niekorzystna zmiana w war­tości i życiu roślin. Czasem nawet wypadnie mu wyrwać z korzeniami jedną lub kilka ro­ślin, a to celem dokładniejszego zbadania ja­kiegoś ich schorzenia. Czasem znów trzeba będzie dość długo przyglądać się jakiemuś szkodnikowi, by dojść do przekonania, że szkody zauważone na poletku są wywołane przez tego, a nie innego szkodnika. Tak szkodniki jak i choroby roślin mogą występować albo pojedynczo w niewielkiej ilości, lub też masowo i wtedy często wszyst­kie rośliny na danym polu są zaatakowane. Przy pojedynczych wypadkach nie ma tak wielkiego niebezpieczeństwa, przecież prawie co roku i na każdym polu rośliny są w niewielkich ilościach napastowane choro­bami i szkodnikami. W wypadkach jednak masowego występowania tych chorób czy szkodników, natychmiastowa nasza pomoc jest konieczna, jeżeli jednak nie będzie ona zastosowana we właściwym czasie, to może być spóźniona. Ale aby ta pomoc była sku­teczna, konkursista musi wiedzieć jaką cho­robę czy szkodnika ma przed sobą do zwal­czania, a to już jest rzeczą trudniejszą. Są jednak instytucje specjalnie powołane do walki z chorobami i szkodnikami roślin uprawnych i te mogą nam dać wiele korzy­ści, jeżeli tylko zwrócimy się do nich o po­moc. Instytucjami tymi są stacje ochrony roślin i z nimi młodzież peerowska winna nawiązać ścisłą łączność. Stacje takie znaj­dują się w: Warszawie, �odzi, Poznaniu, To­runiu, Katowicach, Krakowie, Lwowie, �uc­ku, Lublinie i Wilnie. Jeżeli więc w jakimś zespole, w jakiejś wsi pojawiły się na roślinach choroby lub szkodniki nieznane dla przodownika ani dla całego zespołu, to w takim wypadku najle­piej jest zwrócić się o pomoc do najbliższej stacji ochrony roślin. W tym celu trzeba ze­brać dość duży okaz rośliny napastowanej przez chorobę, czy szkodnika, odpowiednio zapakować, by okaz nie wysechł i nie po­kruszył się w drodze. Jeżeli to jest szkod­nik żywy, należy go zabić przez zakłucie szpilką lub zalanie spirytusem (można nawet denaturowanym). Okazy takie należy przesy­łać przez lustratorów społecznych, urzędy gminne lub przez instruktorów PR, którzy mają odpowiednie koperty do wysyłki już ©frankowane tak, że zespół za wysyłkę da­nego okazu nie płaci żadnych kosztów. Wysyłając takie okazy do stacji ochro­ny roślin, należy załączyć do nich odpowied­nie wyjaśnienia, jak np.: w jakiej miejsco­wości i w czyim gospodarstwie pojawił się załączony szkodnik, w jakich ilościach wy­stąpił i jak wielkie szkody wyrządził (np. na przestrzeni 10 arów zniszczył 20% roś­lin), czy w latach poprzednich występował, jeżeli tak, to w jakiej ilości, czy próbowano walczyć z nim i z jakim skutkiem. Przez taką ścisłą łączność ze stacją ochrony roślin nauczymy się wiele, ochro­nimy nasze poletka od strat, a stacjom uła­twimy ich pracę. Nasze sprawy W Przysposobieniu Rolniczym działamy zbiorowo, mając się przygotować do rozumnej, zorganizowanej pracy społeczno-gospodarczej. Bierze udział w PR młodzież z całej

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”