Czyste nasienie — zdrowa roślina

Nasienie czyste, nie zanieczyszczone za­rodnikami grzybów pasożytniczych, da­je nam roślinę zdrową. Natomiast z nasie­niem zanieczyszczonym zarodniki grzybów trafiają do gleby i tutaj równocześnie z tym nasieniem same na młodej roślince kiełku­ją i dają grzybnię pasożytniczego grzyba, który powoduje poważne schorzenia rośliny uprawnej. Z tymi pasożytniczymi grzybami, zatrzy­mującymi się na nasionach i powodującymi choroby roślin, prowadzona jest walka przez zaprawianie nasienia przed siewem takimi środkami, które powodują odkażenie, tj, zabijają zarodniki lub ich osłabiają tak, że nie są one w stanie skiełkować. Głownia owsa. Do chorób, które można również znisz­czyć zaprawami chemicznymi, należy dobrze znana rolnikom śnieć cuchnąca psze­nicy, występująca tylko na pszenicach, oraz głownie, pojawiające się na wielu roślinach zbożowych. * Nie wszystkie jednak głownie udaje się usunąć środkami chemicznymi. Takie np. jak głownia zwarta jęczmienia, głownia pył­kowa i zwarta owsa, głownia źdźbłowa ży­ta, głownia prosa oraz wyżej wymieniona śnieć cuchnąca pszenicy, można z dobrym skutkiem zwalczyć zaprawami specjalnie do tego celu przeznaczonymi. Trudniej się zwalcza głownie pyłkowe, które jeszcze podczas kwitnienia zbóż za­nieczyszczają i zarażają nasienie swymi czarnymi, rozpylającymi się zarodnikami. Z tymi głowniami należy raczej walczyć przez usuwanie z pola kłosów wypełnionych czarnym proszkiem. Zaprawiając jednak nasienie pszenicy, owsa, żyta przed siewem, już tą drogą po­zbywamy się poważnych chorób, wymienio­nych na wstępie, szczególnie zaś śnieci na pszenicy, która przeciętnie rokrocznie usz­kadza u nas do 10% nasienia, a niekiedy 70 do 80%. Poza wspomnianymi grzybkami, przez za­prawianie można zwalczać również takie, które powodują plamistość strąków grochu i fasoli, a także niektóre schorzenia ogór­ków, melonów, pomidorów. Jednym słowem zaprawianie ma swoje doniosłe znaczenie i obecnie nadchodzi czas, kiedy należy zastosować ten sposób walki przed wysianiem ozimin, by w roku przysz­łym uzyskać plon zdrowy i obfitszy. Jeżeli chodzi o zaprawy i zaprawianie, to są zasadniczo' dwa sposoby: zaprawia­nie suche i mokre. Do suchego używamy sproszkowanych zapraw, np. ziarniku Fir­my „Azot" w Jaworznie; do mokrego za­prawiania używane są rozczyny wodne, np. formaliny lub siarczanu miedzi. Suchy sposób zaprawiania jest znacznie łatwiejszy, mniej kłopotliwy i, jeżeli zasto­sujemy zaprawę wypróbowaną, to wynik otrzymamy dodatni. Polega ono na tym. że gotowy sproszkowany środek mieszamy w odpowiedniej ilości z nasieniem (ziarniku używa się 200 gr na 100 kg żyta, pszenicy; 400 gr na 100 kg owsa), dążąc do tego, by nasienie zostało pokryte pylącym prosz­kiem. Do stosowania zaprawiania służyć może każda czysta beczka lub specjalne godzie i przy suchości gleby, część nasion nie kiełkuje i rośliny nie wschodzą. Zaprawa z siarczanu miedzi (sinego ka­mienia) obniża siłę kiełkowania o 10 do 20%, a więc raczej nie należy tej zaprawy stosować. Co do formaliny, to jest ona naj­skuteczniejszą zaprawą spośród zapraw mo­krych, lecz nie wszystkie choroby tępi (np. paskowatość liści jęczmie­nia i pleśń śniegową). W Niem­czech do zaprawiania pszenic i żyta używa­ne są suche zaprawy, jedynie owsy zapra­wiają formaliną, zwalczając nią głownię pyłkową owsa. Ważną rzeczą jest wybór odpowiedniej zaprawy, ale bodaj jeszcze ważniejszą jest powszechne stosowanie zaprawiania. Tyl-. ko tą drogą będziemy mogli pozbyć się cho­rób głowniowych i zmniejszymy straty po­wstające z powodu występowania na rośli­nach chorób i szkodników. Zadaniem prze­to młodych rolników jest, by tam wszędzie, gdzie jeszcze dotąd nie stosowano zapra­wiania, zaczęto je stosować, zaprawiając przed siewem nasienie pszenicy, żyta, owsa itd. Plony wówczas będą znacznie lepsze jak dotychczas. Wody przy suchej zaprawie nie używa się wcale. Nasienie może być natychmiast po zaprawieniu wysiane. Można również przetrzymywać zaprawione ziarno przez ja­kiś czas bez szkody dla jego zdrowia, czego nie możemy robić np. przy zaprawach mo­krych. Zaprawiając formaliną lub siarcza­nem miedzi, trzeba natychmiast nasienie su­szyć i zaraz siać, inaczej tak się osłabi, że straci siłę kiełkowania. Sucha zaprawa poza tym chroni nasie­nie przez cały czas po zaprawieniu, jak rów­nież w ziemi nie dopuszcza do zanieczysz­czenia i zakażenia nowymi grzybkami. Zaprawy mokre nie mają tych zalet. Wy­magają poza tym dużej staranności przy przyrządzaniu, a znów po zaprawieniu, jak już zaznaczyłem, należy nasienie suszyć, a to już wymaga i czasu i odpowiedniego miej­sca do suszenia. Nie mamy, jak dotąd, za­praw mokrych dających gwarancję skutecz­nego zwalczenia grzybów, a przy pewnych warunkach klimatycznych.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”