Zakończenie pracy rocznej w zespole Przysposobienia Rolniczego

Zbliża się jesień, a z nią i okres, w którym zazwyczaj kończymy roczną pracę w ze­spole P.R. Przezorny rolnik o swoich pracach myśli zawczasu, rozważa, planuje, przygoto­wuje się, aby w odpowiedniej chwili nie być zaskoczonym, nie robić „na kolanie", doryw­czo. Tak samo powinien postępować każdy zespół P.R. Zespół powinien mieć ułożony szczegółowy plan pracy na cały rok z góry i systematycznie go wykonywać, wtedy nie będzie niczym zaskoczony, a wynik pracy będzie pewny. Wykonując więc koleino wszystkie prace programem P.R. przewidzia­ne, w obecnym już okresie należy przygoto­wać się do zakończenia rocznej pracy. Na zakończenie to składa się: Zbiór rośliny uprawianej na poletku lub ustalenie wyniku hodowli zwierzęcia kon­kursowego. Sporządzenie protokółu zbioru i obli­czenia końcowego w zeszycie konkursowym. Sporządzenie protokółu zakończenia pracy rocznej zespołu P.R. na specjalnych arkuszach. Urządzenie wystawy (pokazu) lub wzięcie udziału w wystawie rejonowej lub po­wiatowej. Wszystkie te czynności są związane ze so­bą i muszą być wykonane kolejno. Zbioru na poletkach dokonujemy wów­czas, kiedy nasza roślina dojrzeje, nie później jednak niż w terminie ustalonym przez Po­wiatowy Komitet do Spraw Młodzieży Wiej­skiej. Termin ten przypada zazwyczaj w po­czątku października, to też przodownik ze­społu powinien zawczasu dowiedzieć sit o tym od instruktora P.R. Zbioru dokonujemy, jak wiadomo, całym zespołem z przodownikiem na czele. Zwiastun zbliżającej się jesieni. pierw sprawdzamy wymiary poletka, potem zebrane płody z całego poletka natychmiast ważymy, osobno korzenie buraków, marchwi itp., a osobno liście, kłęby ziemniaków, ka­czany kukurydzy, główki kapusty itp. (ko­rzeni kukurydzy, liści ziemniaków — nie wa­ży się). Przed ważeniem należy korzenie, względnie kłęby starannie oczyścić z ziemi i innych bezwartościowych odpadków, sło­wem ważymy tylko to, co ma wartość dla gospodarstwa, co się da ocenić. Ilość w kilogramach w ten sposób zebranych ziemiopłodów wpi­suje przodownik do zeszytu konkursowego w specjalnie na ten cel przeznaczonej rubry­ce i stwierdza swoim podpisem. Dobrze jest, jeżeli w czasie zbioru są świadkowie spośród starszego społeczeństwa lub z Zarządu Organizacji Młodzieży, a wów­czas oni również umieszczają swoje podpisy obok podpisu przodownika. Przy tematach hodowlanych chodzi prze­ważnie o stwierdzenie w określonym dniu wagi sztuk u wszystkich członków zespołu lub o ilość sztuk wyhodowanych. W konkursach wychowu prosiąt, cieląt, owiec, ważymy zespołowo wszystkie sztuki i wpisujemy do zeszytów, jak przy tematach uprawowych, a w konkursach wychowu kur, królików — liczymy sztuki i określamy ich płeć i wartość. Po dokonaniu zbioru, względnie ustaleniu wyników hodowli, należy zespołowo ustalić zależnie od tematu: cenę 1 kg danego płodu lub cenę 1 sztuki kury czy królika. Za pod­stawę bierzemy ceny płacone na najbliższym targu lub w spółdzielni. Następnie ustalamy war­tość dzierżawy poletka, cenę nawozów, war­tość robocizny za 1 godzinę. Ceny te mogą być różne W różnych miejscowościach, lecz w jednej miejscowości winny byc przyjęte dla wszystkich konkursistów jednakowe. Należy zwrócić uwagę, by ce­ny przyjęte odpowiadały rze­czywistości — w tym celu wskazane jest zasięgnąć opinii starszych gospodarzy. Obliczenia końcowego w zeszycie każdy uczeń dokonuje samodzielnie, lecz przodow­nik winien je sprawdzić i prawdziwość za­pisków stwierdzić swoim podpisem. Obliczenie końcowe i zestawienie przy­chodu i rozchodu należy zrobić bardzo do­kładnie. Wreszcie po przemyśleniu całego prze­biegu pracy rocznej, trzeba szczerze a pro­sto opisać swoje wrażenia, w tak zwanych „uwagach końcowych". (O zamknięciu ze­szytu notatkowego i wykonaniu obliczeń bę­dzie jeszcze artykuł w jednym z następnych numerów „P. R.".). Po zamknięciu zeszytów konkursowych przodownik winien je zebrać i doręczyć in­struktorowi P.R. na kilkanaście dni przed wystawą. Instruktor przejrzy je, poprawi i przed pokazem jeszcze zwróci zespołowi. Prócz zamknięcia zeszytów każdy zespół winien wypełnić protokół zakończę-n i a pracy zespołu na specjalnym formula­rzu, otrzymanym od instruktora P.R. Trzeba to zrobić dokładnie i wszystkie rubryki wy­pełnić na podstawie zeszytu konkursowego. Pozatem wpisuje się na tymże formularzu wszystkie prace i wiadomości, dotyczące ca­łego zespołu, a to znów na podstawie książki pracy zespołu lub sekcji rolnej, zależnie od tego, którą z nich się prowadzi. O ile w zespo­le dobrze były prowadzone zeszyty i książki pracy, wypełnienie formularza protokółu nie nasuwa większych trudności. Pamiętać trze­ba, że protokół ten jest ważnym dokumen­tem, a więc musi być wypełniony starannie. Sporządza się dwa egzemplarze protokółu i obydwa oddaje się instruktorowi na kilka lub kilkanaście dni przed wystawą. Instruk­tor uzupełnia, poprawia i jeden egzemplarz zwraca zespołowi, a drugi pozostawia w ak­tach Powiatowego Komitetu do Spraw Mło­dzieży Wiejskiej. O wystawie powinni być zawczasu wszy­scy we wsi powiadomieni. Trwać powinna cały dzień. Pozostaje teraz sprawa przygotowania się do pokazu i egzaminu, ale o tym będzie mowa w innych artykułach naszego pisma. Egzamin przeprowadza się zazwyczaj łącznie z wystawą. Sposób przeprowadzenia jego zależy od Pow. Kom. do Spr. Mł. Wiej­skiej. Zespoły jednak powinny do niego przy­gotowywać się rzetelnie przez cały rok, „kucie" w ostatniej chwili jest bezcelowe, natomiast przypomnienie, powtórzenie mate­riału przerobionego, jest konieczne. Egzamin jest sprawdzeniem wyniku pracy całorocz­nej, zdobytych wiadomości, rozwoju umysło­wego ucznia, próbą wreszcie własnych sił. Egzaminatorzy są życzliwymi przyjaciółmi peerowców. Nie trzeba się egzaminu bać, nie trzeba silić się na odpowiedzi „książko­we", odpowiedzi trzeba dawać swoimi pro­stymi słowami, tak, by widać było, że daną rzecz uczeń rozumie. „Koniec wieńczy dzieło" — mówi przy­słowie. Zakończenie dobre całorocznej pra­cy^— a będzie dobrym, o ile przystąpimy do niego przygotowani należycie — niech uwieńczy rok pracy Peerowca. Nagrodą bę­dzie poczucie dobrze spełnionego obo­wiązku.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”