Artykuy
  • Nasza Konstytucja
  • Nasz dotychczasowy dorobek na morzu
  • Polska C
  • Dalsza praca wychowanków PR
  • PR-owskie reportaże
  • Jak się powinniśmy bawić?
  • I przyjemne i pożyteczne
  • O wodzie, co w lodzie zakrzepła
  • Zadbajmy o pomieszczenia dla zwierzat
  • Znaczenie dobrego nasienia do siewu
  • Wrażenia z wycieczki do Danii
  • Wiadomości konieczne i pożyteczne
  • Wskazówki i Rady
  • Dalsza praca wychowanków PR
  • Gromada wiejska
  • Wszystko dla Ojczyzny!
  • Polska C - Ciąg dalszy
  • Sami o swej pracy
  • Zobaczę jak mieszkasz - powiem ci kim jesteś
  • Duże zyski!
  • Przegląd prasy rolniczej
  • Pałac radiowy w Nowym Jorku
  • Akcja kredytowa na radiofonizację wsi
  • Przysposobienie rolnicze a wieś
  • Droga do Danii
  • Na czasie
  • Nasi rodzice
  • Polska C
  • Bezpłatne lekarstwo
  • Na przedwiośniu
  • Wiosenne zabiegi w sadzie
  • Kłopoty z nasionami
  • Nieco majsterkowania
  • Żywokost pastewny
  • Ziemniaki odporne na raka
  • Co wykazały zapiski mleczności krów?
  • O czym piszą inni
  • Zupa kartoflowa
  • Ku czci wielkiego człowieka
  • Uniwersytety Wiejskie w Polsce
  • Prof. Władysław Grabski
  • Uniwersytety Wiejskie w Polsce
  • K o I eż a n ko m — d I a zastanowienia się i przemyślenia
  • Sołtys — i jego rola
  • Zastosujmy samopomoc w budownictwie wiejskim!
  • Jak zdobyć pieniqdze!
  • Wycieczka po własnym gospodarstwie
  • Świadoma hodowla
  • Zwierzęta w służbie człowieka
  • Przedwiośnie w kurniku
  • Przedwiośnie w królikarni
  • Łączna uprawa maku i marchwi
  • Co to są nasiona kwalifikowane?
  • O radiofonizacji świetlic w Polsce
  • Marszałek Edward Rydz-Smigły
  • Rolnictwo na Litwie
  • Policzmy się!
  • Do tych, co kończą PR
  • PSZCZELARZ i OGRODNIK
  • O ZAPRAWIANIU ZBÓŻ JARYCH
  • PR-owcy
  • Domy ludowe
  • Urzqdzajmy wycieczki!
  • Sławni ludzie spod wiejskiej strzechy
  • Czym sq ośrodki zdrowia
  • Jak z małych Jak z ziarnek piasku powstają ogromne góry, tak z małych ceynów rodzą się wielkie dzieła
  • Świadoma hodowla czy rozpłód bezmyślny?
  • Próbne płodozmiany pastewne
  • zdrowe i wysokie plony!
  • Jedziemy do Szwecji
  • O czym piszą inni?
  • Wielkanoc na wsi
  • PR-owskie reportaże
  • Godzianów — wieś postępowa
  • Nasze drogi
  • Deszczowe strugi
  • Jak dawniej bywało i jak teraz czasem bywa
  • SÓL BYDLĘCA ZIELONA
  • ZWALCZANIE MSZYC
  • Łubin pastewny
  • Opisy gospodarowania
  • JAK ZWALCZAĆ RÓŻYCĘ ŚWIŃ?
  • Przegląd prasy samorządowej
  • Wspomnienie o Profesorze Józefie Mikułowskim-Pomorskim
  • Kultura i Nałura
  • Uwagi na czasie
  • Czołem, przodownicy!
  • Skąd się'wzięły u nas ziemniaki?
  • Dzień Lasu
  • Czy się opłaca?
  • Jak zapewnić wodę roślinom
  • Wszyscy do walki z chrabgszczem!
  • Choroby drobiu
  • Wrażenia z wycieczki do Szwecji
  • Spożycie mięsa w świecie i w Polsce
  • Z kraju i ze świata
  • Londyn gra polskie melodie ludowe
  • Kim był Józef Piłsudcki
  • Niezwykły człowiek Aleksander Świętochowski
  • Uczmy się na poletkach
  • Trzeba umieć patrzeć - wiosna na wsi polskiej
  • O łych co kradnq słońce i wodę
  • Leczenie opojów stawu sko­kowego u konia
  • Pyrzysposobienie Rolnicze
  • Bądźmy rozważni
  • Oryginalna surowica przeciw różycy świń
  • Nieco liczb - plony zbóż
  • Spółdzielnie kontroli obór w Szwecji
  • Z prasy rolniczej
  • Przegląd prasy s a m o r z q d o w e j
  • Wiejskie uniwersytety ludowe w Polsce
  • Spisu ludności w Polsce, który został przeprowa­dzony w 1931-ym roku
  • Odbiornki radiowe dla szkół powszechnych
  • Młodzież wiejska a ideały spółdzielczości
  • Organizacja ruchu spółdzielczego w Polsce
  • Praca i współdziałanie trzech spółdzielni w jednej wsi
  • Stragan, czy spółdzielnia?
  • Wspomnienia o Józefie Rzadkowskim
  • Wycieczki do wsi
  • Moje wspomnienia z wycieczki do Czerniewic
  • Do walki z chorobami i szkodnikami roślin!
  • Oryginalna surowica przeciw różycy świń
  • Oświata rolnicza na wsi
  • Sami o sobie
  • O ZWALCZANIU WOŁKA ZBOŻOWEGO
  • Zatrucia zwierzgt ziemniakami i lekarstwami
  • Środki zapobiegawcze zatruciom ziemniakami:
  • Oznaczeniu chwastów, czyli roślin dziko ro­snących
  • O zielonkach i ich użytkowaniu
  • Zielonki strączkowe
  • Sianokosy
  • Spółdzielczość w pracy lwowskiego Związku Młodzieży Wiej­skiej
  • Szkoły spółdzielcze w Polsce
  • Radiofonizacja szkół
  • Gospodarcze znaczenie morza dla polskiej gospodarki
  • Surowce w Polsce
  • Ustrój szkolnictwa w Polsce przedwojennej
  • Wiejskie organizacje młodzieżowe
  • Prace na poletkach z okopowymi
  • Obrona przed wyradzaniem się ziemniaków
  • Studnia
  • Zjazd Wychowanków Uniwersytetu Ludowego w Różynie
  • Pułapki na „Owocówkę jabłkówkę"
  • Z prasy rolniczej
  • Wiosenna burza przyczyniła się do radiofonizacji wsi
  • Jan Matejko w rocznicę urodzin
  • Organizacja szkolnictwa powszechnego
  • Przy­sposobienie Rolnicze
  • Gromadzimy materiały!
  • W ogródku warzywnym
  • Mamy juz prosięta
  • Rozwój spółdzielczości wiejskiej
  • Ludzie z miasta na wyczasach na wiesi
  • Choroby w lecie
  • Dojrzewanie zbóż
  • Pot i pocenie się zwierząt
  • Pokrewne

    Rolnictwo

    Łubin pastewny

    Łubin pastewny, nazywany w życiu co­dziennym „słodkim", należy niewątpli­wie do najmłodszych roślin uprawnych. Upra­wę łubinów pastewnych rozpoczęto u nas zaledwie parę lat temu. Obecnie nie ma chy­ba takiego zakątka naszego kraju, gdzie by o tej cennej roślinie nic nie wiedziano. Prak­tyka wykazuje jednak, że często rolnicy nie znają dobrze tej rośliny i nie wiele wiedzą o je wartości użytkowej. Dlatego też posta­ramy się w krótkich słowach wyjaśnić: skąd ta roślina pochodzi, czym się odróżnia od łubinów zwykłych, jakich warunków wy­maga przy uprawie, oraz jakie przedstawia wartości jako roślina pastewna. U nas obecnie najbardziej znane są łubi­ny pastewne pochodzenia niemieckiego, oraz prawdopodobnie rosyjskiego. Z niemiec­kich najbardziej rozpowszechnił się: a) Słodki łubin — Siisslupine — żółty i niebieski, którego nazwę zastrzegła sobie prawnie niemiecka firma ,,Lu-pinus" w Chojnicach. Firma ta hoduje go masowo w maj. Zamarte na Po­morzu. fb) Ożarowski łubin pastewny niegorzki (żółty), hodowany w maj. Ożarów ko­ło Wielunia w woj. łódzkim przez p. K. Meske'go. Do drugiej grupy należy tzw. Wileński łu­bin niegorzki, hodowany jeszcze niedawno w maj. Koszarowszczyzna na Wileńszczyźnie. Łubin ten jest stosunkowo mało znany w za­chodnich dzielnicach Polski. Innych łubinów pastewnych obecnie u nas na rynku nie spo­tykamy, o czym należy dobrze pamiętać. W Państwowym Instytucie Naukowym Go­spodarstwa Wiejskiego w Puławach, oraz w maj. Bielany w pow. grójeckim woj. war­szawskiego prowadzone są prace nad wyho­dowaniem łubinów pastewnych polskich. Opisane wyżej łubiny pastewne odróż­niają się od zwykłych tym, że zawierają b. małe ilości goryczki (tzw. alkaloidów), dzię­ki czemu mogą być bezpośrednio spasane przez inwentarz bez obawy zatrucia. Poza tym nie posiadają cne żadnych innych szcze­gólnych właściwości, które by pozwoliły nam na oko odróżniać je od zwykłych łubinów żółtych lub niebieskich. Tylko dobry obser­wator spostrzeże pewne b. nieznaczne różni­ce np. w umaszczeniu ziarna, sposobie osa­dzania strąków itp. Łubiny pastewne poza tym łatwiej podlegają chorobom i szkodnikom zwierzęcym, a szczególnie b. chętnie są zja­dane przez zające, na co należy zwrócić szczególną uwagę. Na polu możemy je odróż­nić przez próbę smakową. Praktycznie robi się to w sposób następujący: Jeżeli domyśla­my się lub wiemy, że mamy do czynienia z łubinem pastewnym, to rozgryzamy naj­pierw ziarno lub liść domniemanego łubinu pastewnego. Następnie robimy to samo z łubinem zwykłym. Łubin pastewny nie będzie posiadał charakterystycznej gory­czy. Trzeba pamiętać zawsze o tym, że naj­pierw należy rozgryzać łubin pastewny, a dopiero później łubin zwykły; nigdy od­wrotnie. Próba ta jednak często zawodzi. Istnieją już obecnie sposoby chemicznego ba­dania, które pozwalają w szybki sposób określić czy mamy do czynienia z łubinem pastewnym, czy też zwykłym. Łubiny pastewne przy uprawie nie wy­magają specjalnie odmiennych warunków, zarówno glebowych jak i klimatycznych w porównaniu ze zwykłymi. Istnieje jednak niebezpieczeństwo zagoryczenia łubinu pa­stewnego wskutek np. pomieszania ziarna. W takim wypadku łubin pastewny staje się gorzki, do skarmiania się więc nie nadaje. Chcąc uniknąć zagoryczania, trzeba ko­niecznie zachować pewne środki ostrożności przy uprawie łubinów pastewnych. Bez­względnie unikać pomieszania ziarna łubinu pastewnego z łubinami zwykłymi w czasie siewu, sprzętu, młocki, przechowywania. Nie wolno poza tym siać łubinów pastewnych na polach, gdzie w ostatnich 4 — 5 latach upra­wiany był zwykły łubin. Również trzeba się starać, aby pole z łubinem pastewnym znaj­dowało się możliwie jak najdalej od łubinu zwykłego. Zachowanie wymienionych środków ostroż­ności da nam pewność, że posiany przez nas łubin pastewny nie ulegnie szybkiemu zago-ryczeniu. Przede wszystkim jednak, kupując ziarno łubinu pastewnego do siewu, musimy żądać zapewnienia co do jego pochodzenia oraz zawartości goryczki (alkaloidów). Takie zapewnienie wydają tylko odnośne izby rol­nicze. Ziarno nabyte bez zapewnienia, czyli gwarancji, może nas drogo kosztować. Za­miast bowiem łubinu pastewnego mogą nam dać łubin zwykły, a wówczas biada naszym krowom i koniom, które tym łubinem będzie­my skarmiać. Jeśli idzie o czas wysiewu, to jak nasze skromne doświadczenia .wykazują, można łu­biny pastewne wysiewać bez obawy między 15 kwietnia a 15 czerwca, zależnie od pogody i warunków miejscowych. Przy uprawie na ziarno pożądany będzie wysiew w ilości 100 — 140 kg na hektar w rzędy co 15 — 20 cm. Konieczny jest zawsze wysiew rzę­dowy, bowiem będzie tu konieczna upra­wa międzyrzędzi w czasie wegetacji. Upra­wa ta ograniczyć się powinna co najmniej do 3-krotnego motyczenia: raz po wzejściu i dwa razy do czasu, kiedy rośliny zasłonią nam międzyrzędzia. Wskazane będzie nawożenie potasowo-fosforowe; obornika należy bezwzględnie uni­kać. Przy uprawie na zieloną masę zwiększa­my gęstość wysiewu, dając do 180 kg na ha, siejąc w rzędy co 10 cm. Poza tym czas wy­siewu można przedłużyć do lipca bez ujem­nego wpływu na wydajność; siać go w pew­nych odstępach czasu, aby zapewnić sobie zieloną paszę do jesieni. Ma to doniosłe zna­czenie praktyczne, bowiem łubiny pa­stewne można wysiewać jako p o p 1 o n. Łubiny pastewne dlatego są tak cenione, że dostarczają nam w gospodarstwach ma­jących lekkie gleby b. cennego białka. Ziar­no tego łubinu zawiera około 37 % białka strawnego, podczas gdy inne strączkowe za­wierają go zaledwie do 25%. Zielona masa łubinów pastewnych zawiera białka do 20%, a więc mniej więcej tyle co koniczyny. Nic też dziwnego, że Niemcy nazwali ten łubin „koniczyną ziem lekkich". Ziarno łubinu pastewnego należy spasać w postaci śruty najlepiej w mieszance z in­nymi paszami treściwymi, dając go w ilości trzeciej części całej porcji paszy przezna­czonej dla zwierzęcia. Dzięki temu, że łubi­ny dojrzewają powoli, ckres spasania ich na zielono trwa dość długo. Ciągnie się on od ckwitania do momentu osadzania ziarna. Łu­bin pastewny można również kisić, najlepiej z końskim zębem lub liśćmi buraczanymi. O ile mamy go kisić oddzielnie, to trzeba ko­niecznie albo dodawać otrąb żytnich, albo poszczególne warstwy polewać melasą, da­jąc ją w ilości 1 %, całej kiszonej masy. Zdaje się, że z uprawy tych łubinów na siano będziemy musieli zrezygnować, ze względu na b. trudne suszenie. Podane przez nas uwagi niestety zaczerp­nięte są z praktyki i doświadczeń niemiec­kich. W sprawie żywienia łubinami pastew­nymi dotychczas u nas niewiele zrobiono, a szkoda, bo gra naprawdę warta świeczki. Może wy, młodzi, coś w tym kierunku zro­bicie.

    O serwisie

    “ Serwis poświęcony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam głęboką nadzieje, że zawarte tutaj rady, znajdą zastosowanie w rolnictwie teraźniejszym.”


    Artykuy
  • CO ZYSKALIŚMY PRZEZ SOLENIE SIANA
  • Szkoła Rolnicza Żeńska w Willi - Górze.
  • Kompostowe przemiany
  • Stan organizacji szkolnictwa powszechnego
  • Łubin pastewny
  • Więź
  • Kultura dźwignią wsi
  • Z gospodarstwa domowego
  • Żywienie owiec na pastwiskach
  • Teoria a praktyka
  • Na nowym poletku
  • Duńska Wystawa Rolnicza w Kopenhadze
  • Lustracja poletka
  • Jak wymierzyć nowe poletko
  • Radio w szkole roIniczej
  • Sierpniowe dni
  • Czy rolnicy mogą pomóc armi
  • Zakończenie pracy rocznej w zespole Przysposobienia Rolniczego
  • Warzywa na pokaz
  • Ochrona zbóż ozimych
  • Sprawy rolnicze
  • Nasze owce w jesieni
  • Mały sad
  • Strzyżenie owiec
  • Mieszanka poznańska
  • Biologiczne zwalczanie szkodników
  • Gimnazja i szkoły ogólnokształcace
  • Z gospodarstwa domowego
  • Kultura ludowa w programach radiowych
  • Zamieniajmy słowa w czyny!
  • Stoiska handlowe
  • Jak ło było na wystawie Przysposobienia Rolniczego w Woropajewie
  • Dwa przykłady uprawy ziemniaków
  • „Dom Chłopski" w Warszawie
  • Czyste nasienie — zdrowa roślina
  • Czy istnieje ptasie mleko
  • Konkurs wychowu prosiat
  • Konkursy wychowu drobiu
  • Pomyślmy o kiszonkach!
  • O czym pisza inni ?
  • Z przedwojennej prasy rolniczej
  • Przewodnik wycieczek wiejskich
  • Czy założenie sadu to wielkka sztuka
  • Rolnicze sprawy zbożowe
  • Wiejskie potrawy kulinarne
  • Zbliżamy się do Zachodu
  • Kryzys się nie powtórzy
  • Czym jest uniwersytet ludowy
  • Co, dlaczego i jak?
  • Jak cię widza tak cię piszą
  • Nowy przewodnik wiejski
  • Sprawa domów społecznych na wsi
  • O ustroju szkolnictwa
  • Jak wyglada Przysposobienie Rolnicze na Litwie
  • Wbrew prawdzie
  • Przechowanie okopowe płodów rolnych
  • Jesień na łąkach
  • Zakiszanie pasz
  • Opłaty od maki i kasz w polsce przedwojennej
  • Z pism samorzqdowych
  • O kiszonkach
  • Samorząd a spółdzielczośc
  • Rady i wskazówki dla samouków-rolników
  • Rozważania na progu nowego roku szkolnego B
  • Zjazd Wołyńskiego Związku Młodzie­ży Wiejskiej.
  • Przy rozpoczynaniu prac na wsi
  • Zespół pionierów Przysposobiena Rolniczego w kole młodzieży wiejskiej
  • Zespół jako akcelator rozwoju wsi
  • Idea Przysposobienia Rolniczego w Polsce
  • Zwalcznie Piędzika Przedzimka
  • Historia powstania szkół rolniczych
  • Egzamin konkursowy dla młodzieży wiejskiej
  • Nagrody - jako elament zachęcajacy młodzież do pracy na wsi
  • Początki Przysposobienia Rolniczego w Danii
  • Współpraca w naszej wsi
  • O wyborach do rad gromadzkich
  • Dlaczego lubię czytać „Przysposobienie Rolnicze"
  • Sól dla zwierząd domowych
  • Przeludnienie na wsi
  • Wykorzystajmy pochodzenie prosigt
  • Gospodarska hodowla świń
  • Spożytkowanie łetów ziemiacznych
  • Pisma młodzieży wiejskiej
  • C u d z e c h w a I i c i e swego nie znacie
  • Powrót Zaolzia do macierzy
  • Czym nas wzbogaciło Zaolzie?
  • O kursach dla zespołów Przygotowania Rolniczego
  • Dożynki na wsi
  • Wspomnienia z pobytu w szkole rolniczej
  • Rolnictwo akademickie
  • P oczątek nauczania rolnictwa na poziomie akademickim
  • Czego uczą w duńskich uniwersytetach ludowych
  • O szpitalach i korzystaniu z nich
  • Wybory do rad gminnych
  • Dlaczego nie można przerywać pracy hodowlane
  • Popiół — na łqki
  • Nie skąpo, ale oszczędnie
  • O paszach dla owiec w zimie
  • Z pism samorzadowych
  • Z pism spółdzielczych
  • Z kroju i ze świata
  • Wzkoryzstujemy okrespastwiskowy
  • Potrzeby szkół powszechnych i liceów
  • Rady i wskazówki dla samouków
  • Radio w oświacie pozaszkolnej
  • W Dzień Zaduszny na polskiej
  • Budowa Państwa Polskiego
  • Nasz dwudziestoletni okres odyzskania niepodleglosci
  • Ruch młodzieży wiejskiej i jego znaczenie
  • Cośmy zdobyli do dzisiaj w akcji Przysposobienia Rolniczego
  • Zaplanujmy ogródek warzywny na rok przyszły!
  • Państwowy Bank Rolny wobec drobnego rolnictwa
  • Ulgi dla rolników, którzy zawarli układy konwersyjne za pośrednictwem Banku
  • Kredyty dla młodzieży wiejskiej
  • Udział Komunalnych Kas Oszczędności w dorobku 20-lecia Polski Niepodległej
  • Z prasy rolniczej
  • Polskie Radio pełni doniosła służbę społeczna
  • Dania wiejskie
  • Czekamy na Was, Wychowankowie Szkół Rolniczych!
  • Pod rozwagę przodownikom zespołów Przysposobienia Rolniczego
  • Dobrzy znajomi rolnicy
  • Praca przodownika w zespole Przysposobienia Rolniczego
  • Akcja Przyspo­sobienia Rolniczego
  • Średnie szkoły rolnicze
  • Jak zdobyć świadectwo z ukończenia 7-klas szkoły powszechnej
  • Wieś twórcza
  • Bakterie w gospodarce przyrody
  • W kreciej paszczy
  • Przykład godny naśladowania
  • Czy warto budować sławy rybne?
  • Ziarnko do ziarnka, az się zbierze miarka
  • Zbierajmy łom!
  • Z pism samorządowych
  • Związek Spółdzielni Rolniczych a Związek Spółdzielni Spożywców
  • Ciekawe książki rolnicze
  • Radio na wsi
  • Bajaka czy nie bajaka wiejska
  • Zebrania samokształcące rolników
  • Planowanie powszechne uczenie się rolnictwa
  • Wrażenia z pokazu
  • Wystawa Przysposobienia Rolniczego
  • Z przeszłości niższych szkół rolniczych przed wojną
  • Wybory do Rad Powiatowych
  • Zgłasznie kandydatów do Rad Powiatowych
  • O pielęgnacji i żywieniu owiec — macior i jagniqt
  • Zima w kurniku
  • Chów królików
  • Przysposobienie Rolnicze nie jest organizacjq młodzieży
  • W okresie samokształceniowym
  • Co dał rolnikom pokaz w Chełmży
  • Rozwój szkół gospodarskich
  • Rola w zimie
  • Gospodarstwo stawowe i jego zakładanie
  • Znaczenie hodowli w życiu gospodarczym Polski
  • Wieś tworząca
  • Samorząd i radiolonizacja wsi
  • http://modaonline.com.pl/2020/03/25/cocolita-najlepsza-drogeria-internetowa/